PARAFIA ŚW. BARTŁOMIEJA
w Jełowej

VI NIEDZIELA WIELKANOCNA

Liturgia VI Niedzieli Wielkanocnej podpowiada nam, jak odpowiadać stale na tę wspaniałą nowinę o zwycięstwie Chrystusa, Jego zmartwychwstaniu i życiu. Jezus w Ewangelii uświadamia: „pokój mój daję wam. Nie tak, jak daje świat, Ja wam daję” i radzi: „Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka”. Antyfoną na wejście Matka Kościół wzywa nas: „Głoście radosną nowinę, niech będzie słyszana; po krańce ziemi rozpowiadajcie, że Pan wyzwolił swój naród. Alleluja”. Ważkie pouczenie Matka Kościół przekazuje też nam pośrednio, zwracając się z prośbą do Boga (w modlitwie dnia), aby sprawił, byśmy oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu, a misterium paschalne, które wspominamy, uobecniamy w Eucharystii, niech przemienia nasze życie. Cóż więc nam czynić trzeba? Nie trwożyć się w sercu, ani nie lękać, oddawać cześć Zmartwychwstałemu, głosić radosną nowinę o wyzwoleniu rodzaju ludzkiego, i dbać o to, aby misterium paschalne Chrystusa przemieniało nasze życie.

Już na pierwszy rzut oka to czwarte wskazanie wydaje się być najmniej jasne i czytelne. Głębię treści w nim, zawartej można jednak wydobyć z czytań i Ewangelii, zwłaszcza jeśli sobie uświadomimy co oznacza, czym jest dla nas misterium paschalne Chrystusa? Nie można jego znaczenia zawężać tylko do wyzwolenia nas z niewoli grzechu, śmierci i Szatana. Oznacza także nasze pojednanie z Bogiem oraz bogate obdarowanie Chrystusowym Duchem i wiecznym dziedzictwem, a wszystko z Bożej miłości do człowieka. Świadomość tych rzeczywistości, owej łaskawości Boga, ujawniającej się w wyzwoleniu, pojednaniu, obdarowaniu i miłości Boga do człowieka powinna być u podstaw naszej wiary.

Drugie czytanie zdaje się wskazywać na jeszcze inny motyw zorientowania naszego życia na Jezusa. Trzeba brać pod uwagę nie tylko to, co dla nas uczynił, ale także to, kim dziś dla nas jest. Mam na myśli to, co objawia wizja z Apokalipsy, że w Mieście Świętym, Jeruzalem zstępującym od Boga, które jest owocem Misterium Paschalnego Chrystusa i oznacza Kościół – Jezus jest dla nas dziś i stale kamieniem drogocennym, źródłem światła i jako uwielbiony Baranek Paschalny jest nam lampą. Jakże nie ukierunkować życia na światło?

Natomiast Ewangelia dzisiejszej niedzieli wskazuje na trzecią rację zorientowania życia na Jezusa. On sam wyraźnie mówi o wartości i ważności miłowania: Jeśli Mnie kto miłuje, to znaczy jeśli będzie zachowywał Moją naukę – tego umiłuje Bóg Ojciec; i przyjdzie i w takim człowieku zamieszka Trójjedyny Bóg: Ojciec, Syn i Duch Święty. W ten sposób owocuje miłowanie Jezusa w naszym życiu – to znaczy postawą poświęcenia Mu życia, bo miłować, to życie swe dać. Człowiek oddający Jezusowi życie dostępuje tajemnicy zamieszkania w nim Trójcy Świętej.

Zatem podsumujmy: trzeba oddać życie Jezusowi z wdzięczności za udział w Jego Misterium Paschalnym, także dlatego, by żyć w Jego świetle i dostąpić misterium zamieszkania w sobie Trójjedynego Boga.

bp Andrzej Czaja

Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Bartłomieja Ap.

Jełowa ul. Wolności 20.

Numer konta bankowego:

64 8897 0004 2001 0004 3889 0001

Dopisek „taca”

Z historii Diecezji Opolskiej

W okresie rządów biskupa Jopa rozwinęły się wszystkie placówki diecezjalne, zintensyfikował się kontakt biskupa z kapłanami i wiernymi, zostało wskrzeszonych wiele wspaniałych tradycji. Na ten okres przypadło dalsze akcentowanie roli sanktuarium na Górze Św. Anny, rozwinął się kult naszych rodzimych Świętych i Błogosławionych Jacka, Czesława, Bronisławy, pochodzących wg tradycji z Kamienia Śl., Eufemii-Ofki z Raciborza. Do pomocy otrzymał w 1958 r. biskupa Wacława Wyciska (zm. 1984), w rok później Henryka Grzondziela (zm. 1968), a po jego śmierci Antoniego Adamiuka w 1970 r. Na czasy biskupa Jopa przypadły też znaczące wydarzenia w Kościele Powszechnym i Polskim, w których i Kościół Opolski żywo uczestniczył: Wielka Nowenna (1957-1965), I Nawiedzenie Diecezji przez Kopię Obrazu Jasnogórskiego (1964-1966), Obchody Millenium (1966), Sobór Watykański ll (1962-1965), w którym biskupi opolscy brali udział, a bp Jop należał do komisji liturgicznej, a po jego zakończeniu wybrany został do Posoborowej Komisji ds. Realizacji Reformy Liturgicznej. Nadto bp Jop przez długie lata był członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski oraz przewodniczącym Komisji Liturgicznej Episkopatu w niełatwym okresie opracowywania zasad reformy liturgicznej w Polsce. W diecezji reaktywował Wydawnictwo św. Krzyża (jednakże bez drukarni), wybudowano 16 nowych kościołów, a 5 rozpoczęto; ustabilizował się byt Seminarium Duchownego. Bp Jop zmarł po długiej chorobie 24 IX 1976 r. i pochowany został w krypcie katedry opolskiej.

(Powyższy tekst opracowano na podstawie publikacji bpa prof. dra hab. Jana Kopca)